การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ รายวิชา ภาษาอังกฤษ เรื่อง Situational Dialogue ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวัดเมธังกราวาส อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ โดยใช้สถานการณ์เป็นฐานการเรียนรู้ (Situation Based Learning)
Keywords:
การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ, บทสนทนาตามสถานการณ์, การใช้สถานการณ์เป็นฐานการเรียนรู้Abstract
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อเพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน รายวิชาภาษาอังกฤษ เรื่อง Situational Dialogue (บทสนทนาตามสถานการณ์) ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวัดเมธังกราวาส อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ โดยใช้สถานการณ์เป็นฐานการเรียนรู้ (Situation Based Learning) ประชากรที่เป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาจำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) แผนการจัดการเรียนรู้ที่ใช้ในการเรียนรายวิชาภาษาอังกฤษ เรื่อง Situational Dialogue (บทสนทนาตามสถานการณ์) 2) แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังเรียน รายวิชาภาษาอังกฤษ เรื่อง Situational Dialogue (บทสนทนาตามสถานการณ์) วิเคราะห์ข้อมูล โดยคำนวณค่าเฉลี่ย ( ) และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ( ) โดยทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยผลการเรียนรู้ก่อนและหลังเรียน โดยทดสอบค่า t-test แบบ dependent
ผลการวิจัยพบว่า
- การพัฒนาทักษะการสื่อสารภาษาอังกฤษ รายวิชา ภาษาอังกฤษ เรื่อง Situational Dialogue (บทสนทนาตามสถานการณ์) ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวัดเมธังกราวาส ที่เรียนโดยใช้สถานการณ์เป็นฐานการเรียนรู้ (Situation Based Learning) คะแนนก่อนเรียนมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 9.70 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 2.215 ค่าเฉลี่ยหลังเรียนมีค่าเท่ากับ 17.50 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 1.526
- ผลการเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน รายวิชาภาษาอังกฤษ เรื่อง Situational Dialogue (บทสนทนาตามสถานการณ์) ก่อนเรียนและหลังเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนวัดเมธังกราวาส อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ พบว่า ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน รายวิชา ภาษาอังกฤษ เรื่อง Situational Dialogue (บทสนทนาตามสถานการณ์) หลังเรียนมีคะแนนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05
References
กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.
กรมวิชาการ. (2544). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ณมน จีรังสุวรรณ. (2555). รูปแบบการเรียนการสอนแบบร่วมมือด้วยระบบการจัดการเรียนรู้ในบูรณาการเรียนรู้ออนไลน์ประชาคมอาเซียน: กระบวนการ. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยไซเบอร์ไทป์.
ทิศนา แขมมณี. (2552). ศาสตร์การสอน. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช.
ทิศนา แขมมณี. (2559). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิตรวัลย์ โกวิทวที. (2539). “ทักษะและเทคนิคการสอนเขียนภาษาอังกฤษระดับประถมศึกษา” ในกิจกรรมและสื่อการสอนวิชาภาษาอังกฤษระดับประถมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
สํานักคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานกระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและหลักสูตรแกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมชน สหกรณ์การเกษตรแห่ง ประเทศ ไทยจํากัด.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2551). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตร แกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณการเกษตรแห่งประเทศไทย.
สุมิตรา อังวัฒนกุล. (2540). วิธีสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อัจฉรา วงศ์โสธร. (2539). การทดสอบและการประเมินผลการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 วารสาร มจร โกศัยปริทรรศน์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
